Przemieszczając się z południa na północ Polski, zgodnie z biegiem trzech największych rzek, napotykamy wiele typów krajobrazów o zróżnicowanej genezie, które poddawane działaniu szeregu czynników stale ulegają zmianom. W górzystej, południowej części kraju, w Sudetach i w Karpatach, kształtują je procesy fluwialno-denudacyjne. W najwyższych partiach gór (w Tatrach i Karkonoszach) występują także formy polodowcowe. W pasie wyżyn i niskich gór, poza działalnością wód płynących i ruchami masowymi, istotna role odgrywają procesy krasowe. Dalej w kierunku północnym rozciąga się szeroki pas nizin, ze względu na swoja dostępność bardzo silnie przekształcony przez człowieka, pozornie monotonny, ale często zaskakujący bogactwem zjawisk. Jego północna część zajmuje obfitujący w jeziora pas pojezierzy, który został ukształtowany w czasie ostatniego zlodowacenia, oraz wąski pas pobrzeża pozostający pod wpływem działania wód morskich. Te krajobrazy są poprzecinane przez doliny wielkich rzek, co dodatkowo wzbogaca i urozmaica i tak już ciekawe i malownicze obszary. W sekcji pierwszej atlasu zamieszczone zostały zdjęcia ukazujące przykłady form rzeźby charakterystycznych dla wszystkich głównych typów krajobrazów Polski: od wysokich gór, poprzez wyżyny, aż po niziny, pojezierza i pobrzeża. Przedstawiono także rozmaitość wód powierzchniowych w krajobrazie Polski: od małych potoków i oczek wodnych po wielkie jeziora i rzeki, z całą różnorodnością występujących tam zjawisk. W tym rozdziale znalazły się więc zarówno zdjęcia otoczenia najwyższego szczytu Polski, Rysów (2499 m n.p.m.), z cała gamą form i procesów typowych dla obszarów wysokogórskich, jak i ciekawych fragmentów wybrzeża Bałtyku. Zaprezentowaliśmy zdjęcia niewielkich, bezimiennych oczek wodnych na pojezierzach, a także zdominowanych przez wodę okolic ujścia Wisły do Zatoki Gdańskiej. Część zjawisk została pokazana w ujęciu dynamicznym, miedzy innymi te, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla człowieka (powodzie, osuwiska).